Woonboerderij jonkheer Van Eysinga in Sint Nicolaasga brandde tot de grond af: 'We binne tige gelokkich dat wy der sa útkommen binne, sûnder deaden'

Tjalling van Eysinga en Anneke de Bruijn aan de ontbijttafel in Huize Boschoord.

Tjalling van Eysinga en Anneke de Bruijn aan de ontbijttafel in Huize Boschoord. FOTO NIELS DE VRIES

Twee maanden geleden brandde de woonboerderij van jonkheer Tjalling van Eysinga in Sint Nicolaasga af. Er is niets meer van over, maar: ,,Wy wolle net kleie, absolút net.’’

Lees meer over
De Fryske Marren

Kort nadat tijdens het gesprek de deurbel gaat, komt de jonkheer terug met drie pakketjes. ,,Nei de brân is it hjir eltse dei sinteklaas, want myn frou docht allegearre ynkeapen. Der sit allinnich nea in gedicht by’’, zegt hij. ,,Het eerste wat ik gekocht heb, is een paar laarzen’’, verklaart zijn vrouw Anneke als ze even later kortstondig aansluit. ,,Want we hadden helemaal niks meer.’’

Sinds de brand woont het echtpaar in hun Huize Boschoord. Ze verhuurden het landhuis een tijd als bed and breakfast voor maximaal zestien personen en waren van plan om er meer een plek voor bruiloften van te maken. ,,Der kinne no gjin gasten yn, want wy hawwe sels alle acht sliepkeamers en badkeamers nedich, omdat wy in soad rûzje meitsje’’, grapt hij.

De jonkheer vindt het prima om over de brand te vertellen. Maar, waarschuwt hij, een zielig verhaal mag het absoluut niet worden. ,,Ast dat dochst, ferskuor ik de krante’’, zegt hij. ,,Wy kinne wol in einleas jammerferhaal ophingje, mar we binne tige gelokkich dat wy der sa útkommen binne, sûnder deaden. Ek de bisten (drie paarden en drie honden, red.) binne der goed útkaam.’’

Natuurlijk was het allesbehalve feestelijk, toen de meer dan 200 jaar oude boerderij afbrandde. ,,Wy wiene krekt fuort. We soene even te farren mei freonen nei Langwar. Doe’t we yn Langwar wiene, krigen we telefoan fan de buorman, in boer, dy’t sei: der komme flammen út it dak’’, vertelt hij aan de ontbijttafel.

Ze reden onmiddellijk terug om vervolgens voor hun ogen de boerderij in een paar uur tijd te zien afbranden. ,,Doe wie de hiele boel plat’’, zegt hij. Dat het dak van riet was, hielp bepaald niet. ,,Op dat momint bist sa yn shock, dus dan bist net yn panyk of sa. Mar de wike dêrnei hast it even dreech natuerlik, want dan komt it op dy ôf. Mar nei fjirtjin dagen hiene wy de kop der wer foar.’’

Complimenten heeft Van Eysinga voor de brandweer, die ,,manmachtig’’ aanwezig was. En voor de betrokkenheid van het dorp. ,,Eltsenien seit: hoe is it no mei jim, kinne we wat dwaan?’’

Al 42 jaar woonde de jonkheer in de boerderij, zijn vrouw sinds begin deze eeuw. ,,Doe’t Anneke by my kaam, wenne ik dêr mei myn jonges en sei se: wêrom stiet dat bierkrat ûnder de bank. Doe sei ik: oars sakje we dertroch.’’ De vrouw besteedde veel tijd om van het huis een echt mooi huis te maken. Alles wat er een plek had gekregen is weg: de meubels, porselein, zilverwerk, familieportretten. ,,Mar ja, dat het eltsenien dy’t brân hat.’’

Bovendien had hij het huis ,,stapke foar stapke’’ opgeknapt. Alleen de keuken was nooit vernieuwd. ,,Myn frou woe dat wol; fan my hoegde it net. Mar no kin it dus dochs.’’

Onverschillig zegt hij niet over te willen komen. Maar het leed dat hem en zijn vrouw overkwam, valt zo in het niet bij andere ellende. ,,As sjochst wêr’t wy yn Nederlân mei wrakselje, fyn ik dat folle slimmer. Minksen dy’t ferûngelokje, ferdrinke, minsken dy’t net rûnkomme kinne, boeren dy’t úteinlik de skuld krije fan alles.’’

Wat de oorzaak van de brand is geweest, is volgens Van Eysinga onduidelijk. ,,Dat wit net ien, omdatst neat mear fine kinst. Mar sûnder mis sil it koartsluting of sa west hawwe. Dat kin net oars, want ik ha it sels net yn ’e brân stutsen. Ik wie krekt opnij fersekere dus dy fersekering sil ek wol tocht hawwe: dit is ek in moaie keardel’’, zegt hij lachend.

Wat dat betreft heeft hij alles behalve te klagen. Alle schade wordt vergoed, zegt hij. Nog iets positiefs: de modeltrekkers en -vrachtwagens van Van Eysinga zijn er nog. ,,Doe’t Anneke yn myn libben kaam, sei se: dy trekkers hjirwei.’’ Ze kwamen te staan in een ,,bargehok’’ dat niet afbrandde. ,,Dat is wer in gelok by in ûngelok.’’

Met het verzekeringsgeld kan hij een nieuwe woning bouwen, die erg op de oude zal lijken, maar dan met iets meer ramen en beter geïsoleerd. Binnenkort dient hij daarvoor plannen in bij de gemeente De Fryske Marren. Een rieten dak zal er niet op zitten. ,,Dat is in bytsje in trauma.’’