Goudgelakte Nina Derwael mikt op derde wereldtitel op de brug: “De nagels zijn er klaar voor, dus ik ook”

Wat een magische sfeer toch deze week in de M&S Bank Arena in Liverpool: een modern sportstadion en eventcentrum als decor voor het WK Gymnastiek. Tegelijk drukt het België met de neus op de feiten: zo een state-of-the-art complex heeft ons land niet. Het WK Gymnastiek vindt volgend jaar in Antwerpen plaats in het Sportpaleis, maar dat kraakt in al zijn voegen.

Hopelijk zijn de muren bestand tegen de decibels als Derwael in Antwerpen in 2023 ‘top of the bill’ zal zijn: kan je je inbeelden hoe het Belgische publiek dan de olympische ster en chouchou zal toejuichen?

Eerst kan Derwael haar status verder opkrikken in Liverpool. Ze trok met twijfels naar dit WK, haar eerste competitie sinds de Spelen. Na Tokio nam ze zeven maanden een verdiende pauze, maar maakte ook een moeilijke relatiebreuk door. Fysiek is Derwael door een trainingsachterstand nog niet de ‘oude’. Dan is het logisch de lat niet té hoog te leggen of een slag om de arm te houden.

Maar half werk, dat zit gewoon niet in de genen van Derwael. De bescheidenheid heeft al plaatsgeruimd voor vol vertrouwen in een goede afloop in de brugfinale. Oké, in de kwalificaties haalde Derwael ‘pas’ de tweede score met 14,700. De Chinese Luo Rui turnde twee tienden beter. Maar Derwael weet dat een foutje in haar vluchtelement haar een aftrek in de startwaarde gekost heeft: “En dat kunnen we in de finale beter doen.”

En zelfs al benadert Derwael nog niet haar olympische bestvorm, de concurrentie in Liverpool op de brug weegt minder zwaar dan in Tokio. Haar grote olympische rivale Sunisa Lee (VS) ontbreekt, en de te duchten Russinnen zijn nu geweerd door de oorlogsboycot.

De mindset van Derwael zit goed richting de toestelfinale op de brug: “Ik heb wat onderschat hoe ik me terug ging voelen eens ik op een wedstrijd zou staan. Ik heb enorm genoten van de kwalificaties. De honger is terug om te gaan voor een nieuwe titel. De kwaliteit kruipt weer in de sprongen die ik zet op training. Ik hoop op het beste.”

Derwael laat dat ook jolig zien. Met een brede lach toont ze haar in goud gelakte nagels voor de VTM-camera, dat bracht haar in het verleden al geluk: “Mijn nagels zijn er klaar voor, dus ik ook.”

Nog een extra uitdaging ligt in de geschiedenisboeken. Mocht Derwael een derde WK-titel halen na Doha (2018) en Stuttgart (2019) schuift ze op in de hiërarchie van de allergrootste bruggymnastes ooit. Dan komt Derwael gelijk met de Oost-Duitse Maxi Gnauck (1979, 1981 en 1983). De levende legende Svetlana Khorkina uit Rusland heeft met vijf WK-titels tussen 1995 en 2011 op de brug het absolute record beet.

Mocht Derwael naast goud grijpen, is dat geen drama. Mentaal weet ze dat dat kan gebeuren: “Alle scores liggen dicht bijeen, we gaan een heel spannende finale tegemoet. Ik hoop gewoon dat ik mijn oefening goed doorkom, dan kan ik me niets verwijten.”

En met eigen ogen zagen we in Liverpool hoe Derwael zich ook aan de zijlijn voor het Belgische team heeft ingezet. Tijdens de allroundcompetitie van Lisa Vaelen en Maellyse Brassart gaf ze hen mentale ruggensteun en tips, haast alsof er een tweede coach stond naast Marjorie Heuls. Zou Derwael dat in de toekomst misschien graag doen? Ze tovert haar luidste lach tevoorschijn: “Ocharme de gymnasten die ik zal moeten coachen. Ik wil gewoon bij de teamgenotes zijn om hen te steunen. En als ik in de hotelkamer zou blijven, zou ik toch maar wegrotten van de stress (lacht).”