Wat een beloften-EK: Nys erg ontgoocheld ondanks fantastische remonte, Verstrynge dolgelukkig omdat het eindelijk prijs is

BEKIJK. Kersvers Europees kampioen Verstrynge reageert

“Eindelijk.” Emiel Verstrynge gooide het er met een zucht uit, helemaal op het einde van zijn interviewronde in Namen. “Eindelijk kan ik Amerika vergeten”, zei de kersverse Europese beloftenkampioen. Fayetteville, daar verwees hij naar. Een klein jaar geleden moest Verstrynge vrede nemen met zilver op het WK in Amerika: hij was toen wellicht de beste man in koers, maar zat gevangen in het ploegenspel en het goud ging naar ploegmaat Joran Wyseure. “Daar heb ik heel lang mee rondgelopen”, zei Verstrynge, terwijl hij (onbewust?) over zijn gouden EK-medaille streelde. “Ik heb er vorige week nóg aan gedacht. Maar nu ga ik het kunnen loslaten.”

De frustratie was deze keer voor Thibau Nys. Na een sterke start reed die aan het begin van de tweede ronde lek. De leider van de wedstrijd werd langs alle kanten gepasseerd. Plots zat de topfavoriet op meer dan een halve minuut. Zijn wedstrijd leek voorbij, maar Nys toonde zich moedig. Hij bleef vechten en duwen, hij reed naar plek vijf, kreeg uitzicht op brons, streed mee voor zilver en stak zelfs nog de hand uit naar goud. Maar de climax kwam er net niet: het bleef bij een knappe maar ondankbare tweede plaats. “Ik heb gedaan wat ik kon, ik nam de koers in handen, maar dan reed ik plat. Daarna was het een hele lange achtervolging. Ik kom nog op 6 seconden, meer kon ik niet doen.”

Een prestatie om trots op te zijn, maar Nys voelde enkel ontgoocheling. “Het is héél teleurstellend. Ik had het perfecte gevoel. Er zat veel meer in. Op het einde kan ik het achterwiel van Emiel bijna aanraken. Ik kan alleen maar dromen van wat had kunnen zijn. Ik denk dat ik een fantastische koers rijd met alles wat ik heb meegemaakt, maar daar koop ik niks mee.”

Nys stond er wel op om Verstrynge te feliciteren. Het was het eerste wat hij deed na de finish. “Emiel heeft het zeker niet gestolen. Hij heeft de wedstrijd perfect aangepakt.”

Het leek wel of Verstrynge een rekenmachine op zak had. Ronhaar had halfweg koers gewonnen spel, of zo leek het toch. De verzamelde concurrentie zat op meer dan 20 seconden, maar Verstrynge liet niet los. Hij deelde verstandig in. Hij kwam tien seconden terug en verloor er weer zes, hij kwam acht seconden dichter en verloor er weer vier, hij kwam vijf seconden dichter en verloor er weer twee. Zo kreeg het tijdsverschil een vreemd accordeonpatroon. “Cruciaal was dat Ronhaar altijd onder druk bleef staan”, legde bondscoach Sven Vanthourenhout uit. “Hij kreeg niet de kans om adem te halen. Hij zat de hele tijd op de limiet.”

Verstrynge ongetwijfeld ook, maar zijn limiet lag duidelijk verder. In de slotronde ging hij op en over de Nederlander. “In het begin had ik niet de indruk dat ik de koers ging winnen, ook al voelde ik me goed”, zei de Oost-Vlaming. “Naarmate de wedstrijd vorderde en ik zag dat ik dichter kwam, kreeg ik vleugels. De supporters bleven ook maar roepen dat het erin zat. En ik ken Ronhaar goed: ik weet dat als je bij hem kan komen in de slotronde, dat de kans groot is dat je wint.”

Verstrynge was dus ook mentaal de baas over de Nederlander. Wat hij in gedachten had, gebeurde: Ronhaar stortte compleet in en zakte weg naar plaats vijf. Verstrynge: “Het dringt nog niet helemaal door, maar ik denk dat dit mijn belangrijkste overwinning ooit is. Het is vaak net niet geweest voor mij op kampioenschappen - dit doet veel deugd. Wat een dag! Het betekent echt heel veel voor me.”

Vier meter verderop stond Thibau Nys, ook net klaar met interviews. Die stak zijn zilveren medaille weg onder zijn shirt.

Bij de dames heeft Fem van Empel haar favorietenrol waargemaakt. De piepjonge Nederlandse had in de openingsfase af te rekenen met pech, maar ze was ijzersterk en knokte terug. Ze won met overmacht. Alvarado moest tevreden zijn met de tweede stek, de Hongaarse Vas werd knap derde. Onze landgenote Xaydee Van Sinaey werd derde bij de dames junioren. De Nederlandse Lauren Molengraaf pakte de zege, voor de Italiaanse Valentina Corvi.

Bewijs dat jij de grootste veldritkenner bent met de Gouden Cross en maak kans op fantastische prijzen.

Bekijk. Rijd zélf over het EK-parcours met deze GoPro-beelden