De toan fan Anne-Meta Kobes: "Vuil"

Anne-Meta Kobes © Jantina Scheltema
"De Sier is voor onderhoud naar de werf, dus voeren we op de Monnik naar de overkant van het wad. Sommige badgasten vreesden op Schiermonnikoog uit te komen: die eilandnaam staat tenslotte op de achterkant van het schip.
Maar deze weken is de geestelijke uitgeleend aan Ameland. En hij voldoet uitstekend. Bij de overtocht krijg je er een flashback naar de jaren tachtig gratis bij.
Net als op de Sier en de Oerd kun je je op de Monnik te goed doen aan het buffet. Snacks, koffie, soep: veel van wat een mens op reis begeert, staat uitgestald. Ik koos een warme drank en nam mijn dienblad mee naar de blauw-rode bank waarop ik mijn tas had achtergelaten.
De toan fan Anne-Meta Kobes
Blazend op de dampende beker dwaalden mijn ogen door de ruimte. Opeens bleef mijn blik haken aan vette, zwarte letters op een witte ondergrond. In de snelheid van het dwalen hadden de letters mij iets toe geschreeuwd: Vuile ...!
Vuile Vaat, stond er. Op de zijkant van de kar waarin je je dienblad na gebruik schuiven kan, probeerde die tekst de opvarenden over te halen hun eigen afval op te ruimen. Maar ik dacht een scheldwoord te zien, daar in die keurige binnenruimte van het schip.
En zelfs toen ik de oproep juist begreep, bleef ik er naar kijken. Naar dat vuile in die woorden.
Voor mij op tafel lag de krant. Daarin staan wel vaker woorden waar mijn aandacht door getrokken wordt. Woorden van mensen die denken dat ze de wereld moeten versimpelen naar hun eigen waarheid toe.
Met een paar krachttermen er bij gaat dat wel zo lekker. Klinkt het nóg urgenter. Maar op mij komt het over alsof je het gelijk schreeuwend aan jouw kant probeert te krijgen.
In de krant, daarin ben ik het inmiddels wel gewend. Ik weet dat ik daar mensen ontmoet met andere taal dan de mijne, en daarom lees ik de artikelen ook zo blijf ik niet hangen in mijn eigen woorden alleen. Maar zomaar in de publieke ruimte word ik er door getroffen.
Door die harde woorden en de felle meningen: zomaar in het rond geslingerd. Als vuile vaat, die je - volgens mij - maar beter af kunt spoelen tot de nuance overblijft."