Grote test voor offshore solar: 5MW op 53 kilometer uit de kust
Het Noors-Nederlandse bedrijf Solarduck realiseert met het Duitse energieconcern RWE een drijvend zonnepark van 5 megawatt (MW). Het project komt waarschijnlijk in 2026 in bedrijf, op 53 kilometer uit de kust bij IJmuiden.
Het drijvende zonne-energieproject is onderdeel van RWE’s winnende bod op het offshore windkavel Hollandse Kust West VII. Zonne-energie opwekken tussen de windturbines op zee is een mooie aanvulling op offshore wind.
Op land is het steeds lastiger om grootschalige zonneparken te bouwen. Enerzijds vanwege de opgeklopte weerstand tegen alternatief gebruik van boerengrasland, anderzijds vanwege de krapte op het elektriciteitsnet. Op tientallen kilometers uit de kust zullen alleen vissers zich druk maken over het nieuwe uitzicht. En omdat keiharde wind en een strakblauwe hemel niet vaak samen gaan, haken de zonnepanelen efficiënt in op de netaansluiting die toch al voor het windpark gebouwd is.
Groot genoeg voor een serieuze test op volle zee
Met 5 megawatt behoort het project van RWE en Solarduck waarschijnlijk ook in 2026 nog tot ’s wereld grootste zonneparken op zee. De afbeelding bovenaan en de video onder dit artikel tonen een eerdere pilot met de driehoekige vlotten van Solarduck. Deze pilot heeft een vermogen van 65 kilowatt en bestaat uit 4 vlotten.
Voor 5 MW zijn dus ruim 300 van deze vlotten nodig. Deze installatie zal jaarlijks zo’n 4,5 miljoen kilowattuur (kWh) opwekken, ruwweg gelijk aan het jaarlijkse elektriciteitsverbruik van 1500 huishoudens.
Render Solarduck & RWE
Welke windturbines RWE gaat plaatsen is nog niet bekend. Kleiner dan 15 MW per stuk zullen ze vermoedelijk niet zijn. Uitgaande van 15 MW per stuk zal RWE in dit project zo’n 50 turbines plaatsen. Eén zo’n turbine wekt dan 65 miljoen kWh per jaar op. Op de afbeelding bij het persbericht vullen de vlotten het oppervlak tussen 4 windturbines. Als deze render de omvang van de zonnevlotten goed weergeeft, zou er binnen de grenzen van het windpark (760 MW) in totaal ruimte zijn voor een goeie 60 MW aan zonnepanelen.
Op zee moet alles robuust zijn, dat doet wat met de CO2-terugverdientijd
Succes op deze grootschalige test van het concept is bepaald geen zekerheid. Bouwen op zee valt niet mee. De golven, het zoute water en hevige stormen zullen er alles aan doen om het drijvende zonnepark eerder dan de beoogde levensduur van 30 jaar kapot te krijgen. Zeevogels die drijvende objecten als rustplek en plee gebruiken, dragen daar vast ook aan bij.
Solarduck gebruikt driehoekige vlotten omdat deze – eenmaal aan elkaar gekoppeld – beter dan rechthoekige varianten meedeinen met de golven. Ook ligt het platform zeker een meter boven het wateroppervlak, zodat zeewater alleen bij ruiger weer over de zonnepanelen slaat. Samen met de schuine stand van de panelen zal een gemiddelde regenbui de ergste zoutaanslag en meeuwenpoep wel wegspoelen. Groter onderhoud is mogelijk vanaf de looppaden rond de zonnepanelen.
Met de drie drijvers en stevige aluminiumprofielen ziet het concept van Solarduck er zeewaardiger uit dan concurrerende concepten.
Dat maakt de productie van de zonnevlotten echter ook CO2-intensief. Elk vlot bevat 3,5 ton aan aluminium, de 3 drijvers zijn vermoedelijk van staal en er is nog een robuuste verankering in de zeebodem nodig. Zonnepanelen zelf ‘verdienen‘ de CO2-uitstoot in hun productie in zo’n 2 jaar terug. Dit zonnepark op zee heeft daar bij elkaar misschien wel 6 jaar voor nodig. Tamelijk belangrijk dus om op serieuze maar niet overdreven schaal te toetsen of de levensduur van 30+ jaar realistisch is.
Bij succes is de bouw van zonneparken op zee absoluut de moeite, zeker als ook de uitstoot in de productie van staal en aluminium en in de productie van de panelen zelf de komende jaren daalt. Interessant project!
Bron: Solarduck, Hydro / Imagecredit: Solarduck
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
