In deze serie komen de brancheleden van MKB-Nederland en VNO-NCW aan het woord. Deze week Eus Peters, directeur van de Raad Nederlandse Detailhandel.
Vertel eens over uw branche en branchevereniging.
‘De Raad Nederlandse Detailhandel is een brancheorganisatie van grootwinkelbedrijven in de detailhandel, voornamelijk de non-food. We werken voor zo’n 50 leden, waaronder doe-het-zelfwinkels, optiek, drogisterijen en bedrijven als Action en Media Markt. Onze branche heeft een omzet van 16 miljard euro en ruim 90.000 medewerkers in dienst.’
Hoe lang bent u al directeur en wat is uw achtergrond?
‘Mijn opa van moederszijde was een grote winkelier in Venray en mijn opa van vaderszijde was gedeputeerde van Limburg. Ik heb nu een van de weinige functies in Nederland waar deze twee achtergronden samenkomen. Sinds 2014 ben ik directeur. Daarvoor heb ik gewerkt bij MKB-Nederland als secretaris van de Nationale Winkelraad, en bij Koninklijke Horeca Nederland op het gebied van innovatie. En daarvoor heb ik dertien jaar gewerkt bij PwC Consulting in verschillende rollen, waarvan de laatste als Knowlegde Management Leader Europa.’
Welke actuele kwesties spelen er momenteel voor jullie?
‘De detailhandel maakt een enorme transformatie door: van aanbodgericht naar vraaggericht. Van fysieke winkels naar meerdere online en offline verkoopkanalen. In die transformatie zien we nu een ‘perfect storm’ samenkomen. De inkoopprijs van onze goederen neemt tot 20 procent - en meer - toe door kostenstijgingen, lockdowns in Oost-Azië, schaarste en personeelskrapte. Exploitatiekosten zijn op maandbasis niet meer te voorspellen door de energiecrisis. Tegelijkertijd verhoogt het kabinet het minimum uurloon de komende twee jaar tot wel meer dan 20 procent.
Het is daarom onbegrijpelijk dat de huidige politiek de noden van het grotere, in Nederland gewortelde bedrijfsleven zo negeert. De detailhandel krijgt als grootste belastingafdrager aan de schatkist geen hulp van ons kabinet. Bedrijven als AS Watson en Action hebben ruim 20.000 medewerkers aan het werk in Nederland. Veel méér dan Unilever, Philips en Shell.’
Wat zijn belangrijke lobbypunten?
‘Doorbreek de impasse op de arbeidsmarkt door toeslagen en arbeidskorting aan te pakken. Wij hebben tienduizenden mensen die meer uren willen werken, maar voor wie het niet loont. Een alleenstaande moeder met één kind die 20 euro per uur verdient, houdt bij een 20-urige werkweek jaarlijks netto 28.750 euro over. Als zij 20 uur extra werkt per week, levert dat netto op jaarbasis slechts iets meer dan 5.800 euro op.
Een ander punt is de opstapeling van regels die het speelveld oneerlijker maakt. Grote bedrijven moeten bijvoorbeeld rekeningen binnen 30 dagen betalen, kleinere niet. Grote bedrijven nemen ook de rekening op van inzameling en recycling en krijgen allerlei extra rapportageverplichtingen die kleinere niet krijgen.’
Hoe ziet u de toekomst van uw branche?
‘Als je geen discounter bent en je bent logistiek nog niet zodanig omgeschakeld dat je offline en online je klanten goed kunt bedienen, gaat het heel moeilijk worden. Op dit moment is ongeveer 15 procent van onze omzet online. We verwachten dat dit naar 30 procent gaat in 2030. De omgekeerde beweging zien we ook: merken en online spelers die echt groot zijn, openen weer fysieke winkels. Die winkelbeleving en interactie blijkt telkens toch van grote waarde in de relatie met de klant.’
Waarom zijn jullie lid van VNO-NCW?
‘We pakken onze lobbypunten deels zelf op, en deels met VNO-NCW en met EuroCommerce, onze koepel in Europa, waar ik in de Board of Directors zit. Dat werkt goed, maar ik merk wel dat er een tandje of twee bij mag als het gaat om de bijzondere positie van grotere, in Nederland gewortelde bedrijven. De spotlight op hun bijzondere economische en sociale waarde voor Nederland wordt hun ontnomen door grote internationals als Apple en Amazon en de issues die daar spelen.’
Met welke branchedirecteur zou u weleens een dagje willen ruilen en waarom?
‘Met de directeur van de Vereniging Nederlandse Gemeenten. Om eens te kijken of we Nederland kunnen omvormen naar een bestuurbaarder land met minder gemeentelijke autonomie. Maak pakweg zestig regio’s met een vertegenwoordiging in de Eerste Kamer. De digitale tijd biedt veel meer mogelijkheden om alles op een wat grotere leest te schoeien.’
