Na zaterdag is alles eindelijk voorbij. Weg met de Lage Landen. Weg met Martínez. Weg met dit WK

Nederland – Qatar was de eerste WK-wedstrijd van onze noorderburen die ik heb bekeken. Of nee: ondergaan. Uitgezweet. Na nog geen tien minuten liep vrijwel iedere speler rond met een buil op het hoofd. Ze hadden niet meer ongelukken begaan als ze een blinddoek om hadden gehad. De galm van twee lege kruiken die tegen elkaar worden gebonkt, iedere dertig seconden boven het gejoel van twintigduizend supporters die niet weten wat voetbal is uit.

Dat Nederland het tot groepswinnaar heeft geschopt is een godswonder. Maar het is hem wel.

Het heeft drie spelers die de eigen competitie overstijgen: Van Dijk, De Jong en eventueel Gakpo. Met wat goeie wil kan je die onnozele Depay nog meerekenen, maar waarom zou je dat doen? De rest zijn lieve jongens. Ik sluit niet uit dat we voorafgaand aan de achtste finale plots Edgar Davids, tussen Blind en Bergwijn in, het Wilhelmus van een mondharmonicaatje horen voorzien. Mét zonnebril en in het shirt van Davy Klaassen, niemand ziet het verschil. Tot de brancardiers het veld betreden.

Edgar Davids in het voetbal van vandaag: rood na twaalf seconden, gesteld dat hij tussen volkslied en aftrap al geen levenslange schorsing heeft opgelopen.

Waaraan ligt het dan wel? Aan Van Gaal? De man die het voetbal uitvond. De gierende windbuil die krankzinnig was tot de kanker hem weer knuffelbaar maakte. Voor een onsje beleefdheid moet je niet blaken van gezondheid, voor enige nederigheid evenmin, maar al te kritisch worden de journalisten niet; die moeten nog met hem op de foto.

De Belgische voetbalbobo’s hadden hem moeten aanstellen toen ze de kans hadden, de razende gek. Hij durft tenminste. Hij roept jongens op van wie geen Nederlander heeft gehoord en laat hen nog spelen ook. De familie van Andries Noppert wist niet eens dat hij voetbalde. Martínez heeft één keer een selectieformulier ingevuld en dat vervolgens zestig keer overgeschreven.

Nee, Nederland is groepswinnaar omdat het aantrad in een groep bevolkt door niets dan pottenstampers. Zelfs België had een kans gemaakt. Misschien. Als Qatar een mindere dag had en de hele Ecuadoraanse ploeg buikgriep. Tegen Kroatië, Marokko en Hetteduchtencanada had Nederland geen bal geraakt. Het is het enige waaraan we ons kunnen optrekken wanneer Nederland zaterdag tegen de Verenigde Staten, net als wij straks tegen Kroatië, met 0-8 de boot ingaat. Maar dus wel een ronde later. Zelfs als ons beider naties elk een schandvlek zijn, is de onze toch weer net wat groter. En lelijker. En zichtbaarder. En geurend naar stront.

Na zaterdag is alles eindelijk voorbij. Weg met de Lage Landen. Weg met Martínez. Weg met dit WK. Weg met de FIFA. Tijd voor veldrijden. Ploeteren, dat kunnen we nog net.