Mathieu van der Poel vanavond nog naar kinesist na val in Boom: “Ik heb me toch flink bezeerd”, Tom Pidcock juicht na solo

De Schorre in Boom staat vooral bekend als de thuishaven van Tomorrowland, maar op een druilerige zaterdag in december mogen de veldrijders er het mooie weer maken. Wout van Aert duikt pas morgen in Antwerpen het veld in, maar met Mathieu van der Poel en wereldkampioen Tom Pidcock tekenden de andere twee giganten wél present. Hun tweede confrontatie na Hulst vorig weekend.

In tegenstelling tot in Hulst - waar Pidcock veel pech kende - leek het duel er in Boom wél te komen. Al in de eerste ronde zetten de twee de anderen op achterstand. Een beklijvende tweestrijd leek in de maak, tot Van der Poel plots op de kasseitjes onderuit schoof en Pidcock meenam in z’n val. De wereldkampioen was snel weer weg, Van der Poel moest duidelijk bekomen en bleef lang staan.

De Nederlander leek op weg naar een opgave, maar toonde weerbaarheid en zette door. Vanuit zowat laatste positie werd hij nog knap dertiende. Pidcock nog bedreigen zat er natuurlijk niet meer in. De wereldkampioen liet in de slotfase nog van z'n pluimen, maar pakte wel zijn tweede zege als wereldkampioen, nadat hij ook in Kortrijk al de beste was. Lars van der Haar werd op tien seconden tweede, Eli Iserbyt mocht als derde mee het podium op. Laurens Sweeck werd vijfde en blijft leider in de Superprestige, al ziet-ie Van der Haar wel op gelijke hoogte komen.

Het duel met Wout van Aert komt er. Van der Poel gaat ervan uit dat hij morgen gewoon kan starten in de cross in Antwerpen. Maar hoe goed zal hij zijn? Na zijn val in Boom is wat oplapwerk nodig. Vanavond gaat hij langs bij de kinesist. “Om alles weer op zijn plaats te laten zetten.”

Van der Poel had het koud en had pijn. Het lukte hem niet meteen om zijn trainingsvest aan te trekken na de cross - met verkleumde vingers is dat nooit makkelijk - en hij wreef een paar keer over zijn linkerbeen. Op zijn knie zat een streepje bloed. “Ik heb me toch flink bezeerd”, zei hij in de interview-tent na de wedstrijd. “Ik ben hard op mijn schouder en knie gevallen.” Ook op zijn zij en heup zaten schrammen. Geen diepe snijwonden, wel schaafwonden.

Bij zijn ploeg hopen ze dat het incident morgen amper nog een “fait divers” zal zijn. Ze gaan uit van een positief scenario, maar na zo’n val is er altijd wat ongerustheid. “Vooral om het feit dat hij weer op zijn linkerknie is gevallen”, zei Christophe Roodhooft, sportief manager van Alpecin-Deceuninck. Dat is de knie die Van der Poel al het vaakst geblesseerd heeft. In 2015 en 2016 werd hij er aan geopereerd, sindsdien is het een teer punt.

Ook zijn rug is een zwakke plek, maar die leek deze middag niet geraakt. “Dat hoop ik toch”, zei Van der Poel. “Maar dat zal ik morgen pas zeker weten.” Vaak merkt een atleet pas de dag nadien hoeveel schade er is. Voor alle zekerheid trok Van der Poel vanavond nog naar de kinesist. “Om alles weer op zijn plaats te laten zetten”, legde Roodhooft uit.

Van der Poel vertelde dat hij morgen normaal aan de start zal staan in Antwerpen. Maar of hij over zijn beste benen zal kunnen beschikken, is nog even afwachten. “Dat ga ik voelen als ik opsta”, zei hij. Met zijn conditie zit het in ieder geval snor. Dat bewees hij vorige week al in Hulst, en dat toonde hij in Boom opnieuw. Vertrokken vanop de vierde rij, zat hij op het einde van de eerste ronde al helemaal voorin. Even later was Tom Pidcock nog de enige die in zijn spoor zat. “Ik voelde me goed”, zei Van der Poel. “Na de val natuurlijk niet meer.”

Aanvankelijk dacht de Nederlander aan opgeven, maar dat deed hij uiteindelijk niet. “Meestal is het beter om te blijven fietsen na een val omdat je dan minder stijf word. In het begin was het moeilijk, daarna ging het beter, maar mijn ritme heb ik niet echt meer gevonden.” Dat leek anders. MVDP zette in de tweede helft prima rondetijden neer, beter nog dan Pidcock, die snel na de val alweer alleen op kop zat. Van der Poel werd uiteindelijk dertiende. “Dat Mathieu goed is, dat wisten we”, zei Roodhooft. “Dat is nooit een zorg geweest. Maar zo’n val, tja, hoe gaat dat... Het is glad en je glijdt weg.”

“Mijn eigen schuld”, zei Van der Poel. “Ik riep iets naar de materiaalpost (over de druk in zijn banden, red.) en daardoor was ik even niet gefocust.” Een seconde afleiding was genoeg: Van der Poel kwam van een strook gras, draaide de kasseien op en ging pardoes onderuit - daarbij werd hij aangereden door Pidcock, die ook neer ging. “Op die kasseien heb je nul grip”, zei vader Adrie van der Poel. “Zeker als er al een hele dag over gekoerst is en ze besmeurd zijn met modder. Ik vind dat die bocht daar niet had moeten liggen. Ze hadden de kasseien ook eerst kunnen dwarsen om dan daarna terug te draaien. Dan was die bocht niet zo gevaarlijk geweest. Anderzijds, op een fiets staan ook remmen: Mathieu had minder snel kunnen opdraaien.”

Roodhooft: “Die kasseien lagen daar wat ambetant, maar bij een cross is het altijd op- en afdraaien. En als er wat modder op de weg ligt, is het overal glad. Het is een stom iets. Het enige wat we nu moeten doen, is goed verzorgen en morgen crossen. Ik verwacht niet echt problemen. Ik verwacht morgen een goeie dag.”