Lang viel er niks te juichen op sportpark Skoatterwâld zaterdag. Halverwege de eerste helft was het ‘weer eens’ zo ver: niet kordaat uitverdedigen, een scherpe tegenstander in de rebound en een tegengoal.

Zoals het dit seizoen al zo vaak ging. Jeugdigheid deed de ploeg van trainer Niklas Tarvajärvi al vaker de das om. De wil om alles altijd maar voetballend op te lossen wint het van de noodzaak om een bal soms gewoon lelijk weg te werken.

Maar de laatste weken lijkt het tij te keren. Acties lukken wél, Heerenveen snijdt voetballend door de tegenstander heen en áls er door een stuk onervarenheid ineens te weinig spelers terug zijn tijdens een counter, dan zit die ene verdedigende actie er wél in. En - ook niet onbelangrijk - de goals vallen eindelijk. De maker? De 16-jarige Loet van der Valk.

42 doelpunten in één seizoen

Het was even wennen aan het fysieke spel bij de mannen, dat was bij de onder-16 vorig seizoen wel even anders. Maar dat hij klaar was voor een volgende stap was wel duidelijk: hij maakte 42 doelpunten in één seizoen bij zijn eigen team.

„Dan val je inderdaad wel op ja”, aldus Van der Valk. Dus mocht hij aansluiten bij het eerste. Dat begon met invalbeurten, maar ja: als je in die spaarzame minuten ineens hele belangrijke goals begint te maken...

Inmiddels is de jonge Van der Valk niet meer weg te denken uit de punt van de aanval. „In de laatste minuten goals maken, dat is wel mijn ding de laatste tijd. Ik heb afgelopen zes wedstrijden alleen in de tweede helft gescoord. Maar invallen, scoren en daarmee een basisplek bemachtigen is wel heel mooi”, zei Van der Valk met een glimlach van oor tot oor.

Verrassend was het dan ook niet dat juist Van der Valk aan het begin van de tweede helft aan het einde van een goeie actie van linksbuiten Bram Duijker stond. Het zorgde voor ontlading bij de spelers en het plukje publiek dat langs de zijlijn stond.

Daarvoor was het enige gejuich vanuit de kantine gekomen: 3-1, Denzel Dumfries’ doelpunt tijdens de WK-interland Nederland-Verenigde Staten. „Het gaat lekker ja. Zeven goaltjes al in de afgelopen acht wedstrijden voor mij”, stelde Van der Valk.

‘Heerlijk om die ontlading te voelen’

De ultieme vreugde en beloning voor het 90 minuten lang vechten tegen opnieuw een tegenstander die liever de lange bal hanteerde dan uitgespeelde kansen creëerde, kwam iets voor tijd. Matthijs van de Beld knalde een teruggetrokken voorzet met binnenkant voet binnen: 2-1.

„Echt heerlijk om die ontlading te voelen”, vertelde aanvoerder Sil Bos, met zijn 21 jaar „een van de oudsten”. „We hebben dit seizoen ook veel pech gehad in wedstrijden. We weten wel dat we technisch genoeg kwaliteit hebben, maar waren in de organisatie wat te naïef. We gaven veel ruimte in de rug weg. Dan hebben tegenstanders die veel terugzakken aan één counter genoeg. Dat zag je vandaag ook. Een moment dat we niet goed stonden en hij lag er alweer in.”

„Maar nu zie je dat we wedstrijden wel over de streep trekken en ons spel wordt steeds beter, dus het vertrouwen zit wel in de ploeg nu”, aldus Bos. Langzaam spoelt zo het chagrijn van de club af. Chagrijn om het feit dat de ploeg vaak niet krijgt wat het verdient, terwijl er beter wordt gevoetbald.

Chagrijn omdat de ploeg na de horizontale overstap van zondag naar zaterdag is ingedeeld in District Oost (en dus overal met de bus naartoe moet reizen). Dat laatste blijft geen pretje, maar als er eindelijk ook eens wedstrijden worden gewonnen is de sfeer in de bus toch iets prettiger.

VV Heerenveen hoeft zeker niet onder te doen voor tegenstanders in de eerste klasse E in district Oost, dat besef krijgen de spelers nu ook. Ja, ze zijn jong (de oudste speler op het veld aan Heerenveen-kant was zaterdag 23 jaar), maar dat betekent niet dat ze roemloos ten onder hoeven te gaan in die lastige competitie. Eindelijk valt het wel eens goed voor de club.