Lachen. En veel ook. Ontroerd soms. Maar het is vooral genieten geblazen. Met de hoofdletter G. Letterlijk ook, want Jan Dijkgraaf (68) is coach van het G-team van FC Emmen, het Bijzondere Eredivisie-team van de club. De competitie is voor jeugd (10-18 jaar) met een beperking, onderdeel van Stichting FC Emmen Naoberschap en landelijk een initiatief van de stichting het Gehandicapte Kind. ,,De tieners na een training blij naar huis zien gaan, dat is het mooiste wat er is. Ik sta twee uur lang meteen big smile op het veld.’’

Drie keer in de maand is de kunstgrasmatvan het FC Emmen-stadion hun domein. ,,We trainen op donderdagavond. En één keer in de twee maanden hebben we op zondag een toernooi. Een heel spektakel is dat. In de spelersbus van FC Emmen naar een stadion, dat is natuurlijk al geweldig voor de kinderen. Alle ouders en verzorgers gaan mee, iedereen neemt wat lekkers mee.’’

,,Het is iedere keer weer een uitdaging om iedereen plezier te bezorgen. Soms heeft iemand wat extra aandacht nodig. Onze keeper bijvoorbeeld is autistisch en kan snel overprikkeld raken. Dan ga ik even alleen met hem een balletje trappen, zorgen dat hij weer plezier in het spel krijgt.’’

Jan is gepensioneerd maar blijft zich inzetten voor de ‘inclusieve maatschappij’. ,,Altijd al gedaan, zo ben ik werkzaam geweest als opbouwwerker in probleembuurten.’’ Hij doet vrijwilligerswerk bij diverse verenigingen, zo begeleidt hij atleten met een beperking bij De Sperwers in Emmen. ,,Daar ben ik eigenlijk een beetje ingerold door mijn oudste dochter, zij is ook verstandelijk beperkt. We deden altijd samen aan fitness maar ze zocht een nieuwe uitdaging. Nu doet ze aan hardlopen.’’

Mensen met een beperking, zeker kinderen, kunnen op veel plekken niet zichzelf zijn, weet Jan. ,,Omdat ze ‘anders’ zijn volgens de maatschappij. Zoals de jeugd van het voetbalteam. Tot een jaar of 8 á 9 kunnen ze meestal nog wel meedraaien in een regulier team, maar daarna haken ze vaak af. Bijvoorbeeld omdat ze moeite hebben om zich te uiten, of zich buitengesloten voelen. Dat is dan ook mijn grootste drijfveer: íedereen moet zichzelf kunnen zijn, daar strijd ik voor.’’