Tadej Pogacar heeft smaak te pakken na knotsgekke finale en vierde plaats van dit jaar: “Ronde van Vlaanderen wordt een hoofddoel”

“Valt mee. Ik ben nu drie weken aan het trainen. Daar kwam best al wel wat intensiteit en interval bij kijken. Maar het nieuwe seizoen ligt nog een eind weg. Easy on, dus. Bewust ook, want in tegenstelling tot de voorbije jaren wil ik in mijn eerste wedstrijd(en) nog niet top zijn. Bedoeling is om progressief sterker te worden richting de échte grote doelen. Wellicht schrap ik in die zin ook de hoogtestage in de aanloop naar mijn competitiedebuut in de UAE Tour (20-26/2, red.).”

(knikt) “Fantastische ervaring, geweldig avontuur. Het werd een ‘productieve’ vakantie, onze beste ooit. Elf dagen lang dompelden we onszelf onder in de lokale cultuur. Genoten we van de vriendelijke bevolking, het lekkere eten, het feestgedruis. We hebben er veel gezien en veel geleerd. Hoe intens Colombianen genieten van het leven, bij voorbeeld. Véél meer dan wij in Europa gewend zijn. Ik keer er zeker nog terug!”

“Het wordt min of meer een kopie van 2022. Na de UAE Tour gaat het via Tirreno-Adriatico naar Milaan-Sanremo. En zo het klassieke voorjaar in.”

“Absoluut. Na de geweldige ervaring van dit jaar maak ik van ‘Flanders’ zelfs een hoofddoel. Het wordt boeiend, ik popel nú al. Ook Dwars door Vlaanderen pik ik in principe terug mee. En mogelijk nog een extra Vlaamse koers. Met Milaan-Sanremo is de Ronde van Vlaanderen voor mij het moeilijkst te winnen Monument. Maar wel één van de mooiste. (dromerig) Dat parcours, die kasseihellingen, het dolenthousiaste publiek, die onevenaarbare sfeer... Zeer bijzonder allemaal. Beetje chaotisch en stressvol, dat wel. Maar daar hou ik wel van. Ik ben ervan overtuigd dat het kan. Dus ga ik me er zo goed mogelijk op voorbereiden.”

“Ja. Puur qua zeges (16, red.) was het één van mijn beste ooit.”

“Tweede worden beschouw ik niet echt als een nederlaag. Zeker als je het volledige plaatje bekijkt: drie ritzeges, beste jongere... Kijk, in deze fase van mijn carrière bestaat het seizoen uit méér dan alleen maar de Tour. Ik koers een heel jaar lang om te winnen. Wreekt zich dat later, op mijn 35ste? Dat zien we dan wel. Misschien zal het dan ook gewoon tijd zijn voor iets anders, iets beters - niet dat ik op dit moment iets concreets in gedachten heb, hoor. (grijnst) Maar voorlopig is het ‘full gaz’ in alle grote, belangrijke races.”

“De slotrit van de Tour op de Champs Elysees. De ‘Sjeldepraais’... (lacht) Ook het WK was tot dusver niet bepaald mijn ding. Maar het zit in mijn natuur om overal waar ik start het beste van mezelf te geven. Het is niet dat die tweede plaats in de Tour me opzadelt met een boos gevoel. Het maakt me wel supergemotiveerd, meer dan ooit.”

“Tuurlijk. Dat doe ik uit elke wedstrijd die ik betwist. En dus zeker uit een grote ronde van drie weken waarin zoveel dingen gebeuren. Dingen waar je vaak geen vat op hebt en die je dus ook niet kunt veranderen. Dingen die het (soms kleine) verschil maken tussen glorie en ontgoocheling.”

(na een plotse rukwind kan perschef Luke Maguire in de binnentuin van het Barceló La Nucia Hills nog net verhinderen dat een publiciteitsscherm op Pogacars hoofd terechtkomt) Maguire: “Oef, bijna had je de Tour 2023 niet eens gehaald, Tadej.” (algemene hilariteit)

“Het klopt dat we niet van pech gespaard bleven. Covid, blessures, andere kwalen... op het einde bleven we nog met z’n vieren over. Maar eerlijk, zelfs met acht hadden we het lastig gehad tegen déze Jonas Vingegaard, die bergop en ook tegen de klok gewoon beter was.”

“O neen, er zijn er andere hoor. Jongere en zo mogelijk nóg sterkere opkomende talenten. Je weet nooit met wie ik het in de toekomst nog aan de stok krijg.”

“Daar noem je er één, ja.”

“Remco bouwt zijn carrière goed en verstandig uit. Hij evolueert zeker in de goeie richting. 2022 was een fenomenaal jaar voor hem. Maar 2023 kan nóg beter worden.”

“Waarom niet? Oké, de Tour is nog een beetje anders dan de Vuelta. Maar als je én een grote ronde kan winnen én wereldkampioen kan worden in één en hetzelfde jaar, durf ik ervan uitgaan dat je ook klaar bent voor Tourwinst.”

“Als kind al was het één van mijn favoriete races. Van de ‘Grote Drie’ de ronde die het dichtst bij huis (Slovenië, red.) wordt gereden. En de ‘maglia rosa’ is één van de mooiste, meest mythische leiderstruien die er bestaan. Eigenlijk had ik twee jaar geleden moeten deelnemen. Maar ik ben niet de slimste als het aankomt op beslissingen nemen, weet je. (lacht) Feit is: ooit zal ik de Ronde van Italië rijden. En mogelijk zelfs combineren met de Vuelta. Maar nu nog niet. In 2023 krijgt de Tour opnieuw absolute prioriteit.”

“Zeer uitdagend. En niet per se onmogelijk. Maar ze allebei rijden om te winnen: dat zou een enorme tol eisen van mijn lichaam. Zelfs al lukt het me, dan zal ik achteraf zo uitgeput zijn dat het... misschien wel het einde van mijn carrière betekent. (lacht) En daar is het nog wat te vroeg voor.”