Het gebeurde in het najaar van 2021, tijdens een B-finale. Welk toernooi? Jens van ’t Wout weet het niet eens meer. Maar wat de shorttracker wél wist: hij was sneller dan Sjinkie Knegt. Veel sneller. Alleen wat hij ook probeerde, hij kwam maar niet langs de schicht uit Bantega. Bij elke inhaalpoging versperde Knegt hem vakkundig de weg. Zodanig dat hij Van ’t Wout bijna de boarding in reed.

Noem het ervaring. Noem het hard- of sluwheid. Of schaar het onder een containerbegrip als kwaliteit. Maar bijna anderhalf jaar later zijn de rollen omgedraaid, zo werd zondagmiddag nogmaals duidelijk op het Nederlands kampioenschap in Leeuwarden. Knegt zit momenteel in de wachtkamer voor het EK, terwijl Van ’t Wout met drie verschillende tactieken evenveel nationale titels binnenhaalde.

De 500 meter? ,,Een paar rondjes zo hard mogelijk rijden”, verklaart Van ’t Wout droogjes. Tijdens de 1000 meter lag zijn focus voornamelijk op het afwerken van de juiste lijnen op de baan. ,,Heb ik op geoefend tijdens de voorbije wereldbekerwedstrijden.” Hij keerde onlangs met twee gouden medailles terug uit Salt Lake City. ,,Ervaringen die ik meenam naar dit NK.”

Verrassende tactiek

En de 1500 meter? Normaal gesproken rijdt Van ’t Wout het liefst op kop, daarmee de kans op valpartijen verkleinend. Nu liet hij zich bewust zakken in het zevenkoppige deelnemersveld. Van ’t Wout wilde daarmee zijn concurrenten verrassen. ,,Ik train en overleg vaak met deze jongens. Je hebt dus weinig verrassingen voor elkaar. Dat maakt het NK een lastig toernooi. Daarom koos ik voor een strategie die anderen niet verwachtten.”

Maar bovenal wilde Van ‘t Wout zichzelf uitdagen tijdens de finale van de 1500 meter. ,,Ik wilde iets anders uitproberen. Zag dat als een mooie prikkel voor mezelf, ook omdat ik tijdens wedstrijden energie overheb.”

Kortom, Van ’t Wout heeft zoveel overschot dat hij het NK soms als proeftuin gebruikte. Hij onderstreepte daarmee zijn pijlsnelle ontwikkeling. ,,Het gaat veel sneller dan ik een jaar geleden had gedacht.”

Canada

Hij groeide, samen met zijn een jaar oudere broer Melle – zondagmiddag goed voor zilver (1000 meter) en brons op de 500 meter – op in Canada. Sport beheerste hun leven. Ze fietsten, liepen hard en ijshockeyden, voordat hun Nederlandse ouders een klein decennium geleden remigreerden. Het gezin Van ’t Wout woonde aanvankelijk in Almere, maar viel na een paar jaar voor de rust van Sintjohannesga.

Fysiek is hij de afgelopen maanden veel sterker geworden. Tactisch maakte hij ook een grote stap voorwaarts, zegt Van ’t Wout, wijzend op de inbreng van bondscoach Niels Kerstholt. Parallel aan de sportieve successen groeide zijn zelfvertrouwen. Van ’t Wout wil in Gdansk, waar later deze maand het EK plaatsvindt, goud delven. ,,Ik wil Europees kampioen worden”, klinkt het strijdvaardig. ,,Eerst maar eens op één afstand – en daarna kijk ik wat er nog meer mogelijk is.”

Zo ver is Sjinkie Knegt niet. Sterker, het is de vraag of hij überhaupt bij de EK-selectie zit, die deze week wordt bekendgemaakt. Knegt kreeg op het NK een penalty op de 500 meter, deed niet mee aan de 1000 meter en werd vierde op de 1500 meter.

Knegt berust in lot

,,Ik ferwachte der ek net folle van”, zegt Knegt berustend. Hij hield rugklachten over aan een val op de wereldbekerwedstrijd in Kazachstan, twee weken geleden, en stond pas zaterdag weer voor het eerst op het ijs. ,,Wat hie ik hjir prestearje moatten?” Knegt heeft dan ook zijn twijfels over het EK. Naast zijn fysieke klachten mist hij simpelweg de topvorm. ,,Ik bin der in dizze situaasje net hiel rouwich om as ik net gean.”

Wel of geen Knegt – de ogen zijn straks in Polen voornamelijk gericht op Van ’t Wout. Zoals dat in Leeuwarden al het geval was. ,,Ik hoef niet iemand te zijn naar wie iedereen kijkt”, zegt hij. ,,Ik wil gewoon lekker schaatsen.”

Maar wat vaststaat: hij laat zich door niemand meer opzijzetten. Jens van ’t Wout, 21 jaren jong, staat nu boven op de apenrots van de Nederlandse shorttrackers.