Ontmoet de laatste herder op het Pad van de Goden

Hoog boven de Amalfikust loopt een van de bekendste wandelroutes van Italië, il Sentiero degli Dei, het Pad van de Goden.

Langs dit pad, dat zich al kronkelend een weg van Bomerano (Agerola) naar het dorpsplein van Nocelle (Positano) baant, wisselt het ene vergezicht zich af met het andere adembenemende plaatje.

De schoonheid van de indrukwekkende panorama’s laat een onuitwisbare indruk achter en bevestigt dat de Amalfikust daadwerkelijk sprookjesachtig mooi is. In het hoogseizoen trekken dan ook heel wat wandelaars over het pad om de pracht van dit gebied met eigen ogen te aanschouwen.

Verborgen parel hoog boven de Amalfikust

Het lijkt bijna onvoorstelbaar, maar toch bevindt zich juist op deze geliefde en drukbezochte route een verborgen parel waarmee de authenticiteit van de Amalfikust wordt weerspiegeld. Felicia van Salerno Travel neemt je er in dit artikel graag mee naartoe.

Felicia: ‘Om dit plekje te vinden, moet je wel alert zijn aangezien dit geheim op geen enkel punt op de route wordt aangegeven. Een stukje boven de uitgestippelde officiële route wandel je binnen bij een van de laatste herders die het Pad van de Goden kent, herder Antonio Milo.

De laatste herder

Antonio is begin dertig en mag zich een van de laatste herders noemen die dit gebied kent. Het is een gegeven waar hij zelf maar wat trots op is.

Hij leerde het beroep van zijn vader, die het weer van diens vader leerde. Van vader op zoon werden de geheimen om een uitmuntende kaas te produceren overgedragen en leerde hij de ene geit van de andere te onderscheiden (wat nogal een klus is aangezien de kudde uit zo’n honderd geiten bestaat).

Waar hij in een gebied als de Amalfikust gemakkelijk een ander beroep had kunnen kiezen om brood op de plank te krijgen, heeft Antonio bewust gekozen voor het herderschap.

Antonio wil hiermee een traditie voortzetten die langzaam aan het verdwijnen is. Een traditie die staat voor de historie van het gebied waar hij is geboren en getogen en waarmee hij zich enorm verbonden voelt.

De diepgewortelde liefde en interesse voor dit uitstervende beroep, ‘zijn’ stukje Campanië en de eeuwenoude gebruiken die daarbij komen kijken, hebben hem doen besluiten om het herdersstokje van zijn vader over te nemen.

Vroeg uit de veren

Elke ochtend is hij al vroeg uit de veren om zich, samen met zijn hond Venere, met zorg en toewijding over de honderd geiten te ontfermen. Ook op zon- en feestdagen, want geiten hebben geen kalender.

Aan het einde van een lange dag keert Antonio weer huiswaarts, zijn ezel volgeladen met melkkannen die zijn gevuld met liters verse geitenmelk. Thuis in Agerola worden deze door hem eigenhandig verwerkt tot een smakelijke kaas, iets waar deze berggemeente om bekendstaat (zoals je ook in deze blog kunt lezen).

De wereld in zijn huis

Antonio is een man vol met ideeën en wilde meer doen dan enkel herder zijn. Hij had het verlangen de schoonheid en tradities van zijn gebied met mensen van over de hele wereld te delen.

Met dit in gedachten kocht hij een aantal jaar geleden een verlaten boerderij langs het Pad van de Goden, het gebied waar hij zijn geiten dagelijks al liet grazen.

Hij knapte de oude boerderij wat op zodat hij op deze plek mensen bij hem thuis welkom kon heten. Het ontvangen van gasten is niet alleen iets waar hij de bezoeker een plezier mee doet, ook voor hemzelf is het verrijkend om mensen van diverse culturen en landen over de vloer te krijgen.

Dikwijls zul je Antonio dan ook horen zeggen: ‘Facendo questo mestiero non ho la possibilità di girare mondo, ma faccio girare il mondo dentro casa mia.’ Met dit beroep kan ik niet over de wereld trekken, maar ik kan de wereld wel bij mij thuis laten draaien.’

Warm welkom

De boerderij heeft een terras dat zich over verschillende niveaus uitstrekt en waar lange houten tafels en banken zijn neergezet.

Wanneer je de boerderij betreedt, heeft de sfeervolle ruimte iets weg van een filmdecor waar je even terug in de tijd gaat. De ruimte is voorzien van wat houten basismeubels, aan de wand hangen pannen in verschillende kleuren en maten, er bungelen trossen felrode tomaatjes boven je hoofd en de planken buigen bijna door onder het gewicht van potten en flessen tomatensaus, ingemaakte aubergine en andere groenten.

Daarnaast is er bij Antonio nooit een tekort aan huisgemaakte wijn, waar hij je graag een goed gevuld glas van overhandigt, dat hij met regelmaat blijft bijvullen. Op het vuur pruttelt een pan met wat Antonio die dag in zijn hoofd heeft om te bereiden, waarvan de heerlijkste geuren je tegemoet komen.

Een onbetaalbare ervaring

Het huis van Antonio kent geen vaste openingstijden. Wanneer hij er is, kun je gewoon bij hem binnenlopen en zal hij je met open armen ontvangen.

Hij bereidt voor zijn bezoekers lekkers dat hij voor handen heeft, er is dus geen vast menu. Wat het land hem geeft, is wat hij op tafel zet. Van krokante aardappeltjes uit eigen moestuin tot een pasta met verse tomatensaus, knapperig brood en verse kazen.

Het is elke keer weer een verrassing maar gegarandeerd een feestje om bij hem aan te mogen schuiven. Van een prijslijst heeft hij nog nooit gehoord en dus mag je hem geven wat je het waard vond.

Verwacht dus zeker geen luxe, maar hier aanschuiven betekent een pure en onbetaalbare ervaring, een beleving. Het is de eenvoud van de plek en de warme gastvrijheid van Antonio die zijn boerderij tot een waar pareltje maken.

Wanneer het echt gezellig is, worden de instrumenten uit de kast gehaald en sta je, voor je er erg in hebt, uit volle borst een regionale klassieker mee te zingen terwijl je staat te zwaaien met een traditioneel instrument.

Goddelijke plek aan de Amalfikust

Het is moeilijk afscheid nemen van Antonio en het heerlijke plekje dat hij langs het Pad van de Goden heeft gecreëerd. Door de combinatie van zijn gastvrijheid, de lokale lekkernijen én het prachtige panorama dat je vanaf het terras hebt, maak je hier op unieke wijze kennis met de puurheid en rijkdom van de Amalfikust.

Antonio’s huis bevindt zich op ongeveer een uur lopen vanaf het startpunt van het Pad van de Goden in Agerola, aan je rechterkant. Je herkent de plek aan het terras dat is voorzien van een rieten dak:

Langs het pad is er een enkele vijgenboom te zien, vanaf daar kun je zigzaggend over een pad omhoog klimmen om bij de ingang van de boerderij uit te komen en neer te strijken op het terras met goddelijk uitzicht.’

met dank aan Sorrento Hiking voor een aantal foto’s