De toan fan Henk van der Veer: "Kajapoetoaly, Dampo & Jan Sikkes"

Ut gedicht is un echte klassieker út myn poëtys repertwaar en is ok ut titelfers fan de gelyknamege bundel met andere Sneker fersen. Ik kreech ut in feite kado fan Greetje Slippens-Poiesz saleger, foar Snekers un ikoan fan'e stad. Nyt allienech amternares fan'e burgerleke staan, mar oait ok as metwerkster in ut Cruycebroerdershof.

Foarege week was ik snòtferkouden en docht ik na over de útwerking fan Oleum Cajaputi. Fijf druppels oplosse late in un glas kookt water, oukoele tòt ut water lij is en dan mar gòrgele. En at je reumatise klachten hewwe? Un paar druppels fermengd met wat plantaardege oaly op 'e pynleke plakken wriëve en je lope wear as un kievit.

Mar ik hew gyn Kajapoetoaly mear. Ik moest mij mar dus rêde deur un flinke klodder ouwerwetse Dampo op ut kiepeburst te smearen. Ut het holpen! Dampo rúkt súver hallusinearend. Ik droomde over de bloëdmoaie Brigit Bardot.

Dat fers Lekker foele, is sinds de opening fan un bekende boekesaak in Sneek op'e muur fan'e winkel anbrocht.

Wêrom begin ik dêr nou over? De fraach is in hoeferre dy dekorasy in 'e boekwinkel nòch fan mij is. Ut is myn geestlek eigendom. Mar ut is ferkocht an 'e nasaten fan Rutger van der V.

Op un ander plak in'e stad hange nòch twee fersen fan mij. Gigagroat inlijsten an 'e muur bij Jan Sikkes op ut Groatsaan. Su as bekend ging disse saak foarege week in ut slòt. Fallyt ferklaard.

Ut kwam as un mokerslach an bij ut personeel. Bij mij nyt minder. Ik was as sjoernalist ongewild getúge hoe't de laatste kassabon letterlek útdraaid wurdde. Ik sach de ferslagenheid bij ut personeel dat in un krinkje bij mekoar stond. We hadden útsicht op 'e fersen.

Ja, fan wie binne dy fersen no? Dy fraach houdt mij bezech. Ik hew der pinebealech fan. Nyt om dy fersen, want dat sal wel goëd komme.

Mar om al dy ontslagen personeelsleden. Teugen dy pine helpt selfs gyn smearen fan Kajapoetoaly en Dampo.

Ik wêns alle betrokkenen heel feul sterkte!"