Christa hoopt op de donderslag, die maar niet wil komen | over de liefde

Foto Shutterstock

Foto Shutterstock

Christa (23) zoekt niet, maar hoopt stiekem wel te vinden. Maar hoe kan een liefde of relatie ooit langer duren, als het hoogtepunt altijd aan het begin zit, vraagt ze zich af.

Lees meer over
Persoonlijk

„Mijn langste relatie was op de basisschool. Hij bleef eens logeren en toen hebben we gekust. Vies vond ik dat! Onze monden tegen elkaar, zijn adem. Maar we hebben jaren verkering gehad, hoewel ik het soms wel te veel vond.

Momenteel heb ik weer contact met een vriendje van de middelbare school, op wie ik destijds zo verliefd was dat ik niet kon eten. Hij is heel vertrouwd en ik kan bij hem makkelijk mezelf zijn. Vervelend dat ik op dit moment niet meer zou willen. Ik voel die verliefdheid nu niet. Misschien hoort dat bij volwassen worden?

Ik wil die donderslag bij heldere hemel, zo gaat dat bij mij. Meestal bij een onbekende. Bij bekenden lukt het misschien daarom niet, er is dan geen donderslag. Bovendien is er meer te verliezen. Als ik met iemand ben, voel ik al gauw dat het te veel wordt, gek hè? Ik ben allergisch voor claimerig gedrag en ben bang dat ik tekortschiet in mijn gevoel.

Het begint heel groot, dan voel ik veel. Het wordt minder naarmate ik iemand beter leer kennen. Stel ik te hoge eisen? Ik wil gewoon een normaal, leuk, grappig iemand, bij wie ik me comfortabel kan voelen. Seks komt op de tweede plaats. Maar ook daar geldt: ik wil dat we elkaar even lekker vinden, zoals ook bij de verliefdheid.

Die eerste fase is erg leuk en fijn, als je die toch eens vast kon houden! De spanning, dat gevoel dat je elkaar wil aanraken, dat je niet kunt wachten om elkaar te zien. Maar na een tijdje gaat dat weg. Misschien gaat dat bij mij sneller. Hoewel ik best zou willen samenwonen. Lijkt me fijn als hij een keer kookt, het vanzelfsprekende van gezelschap. Maar ja, als het te vanzelfsprekend wordt, vind ik het lastig.

Ik ben ook vaak de zorgende in een relatie. Veel jongens van mijn leeftijd wonen nog thuis, dan moet ik die bij de hand gaan nemen. Niet zo’n zin in. Ik heb meestal korte relaties. Bij een baantje had ik eens vier jongens om me heen die me leuk vonden. Dat werd ingewikkeld, ik heb met twee wat gehad. Dit was wel het spannendste ooit, haha!

Een waarzegger vertelde me ooit dat ik een oudere vriend krijg. Vast onzin, maar het zit in mijn hoofd. Ik voel me ook aangetrokken tot zelfstandigheid, want ik wil niet die verantwoordelijkheid voor een ander. Komt misschien door hoe mijn ouders waren, voor hun scheiding. Mijn moeder is ook onrustig, niet zo zorgend aangelegd. Mijn vader is zelfstandig, maar ook diabeet en soms dus wel afhankelijk als zijn gezondheid slecht is. Hij had ook moodswings . Ik liep soms op mijn tenen. Ik zie nu hoe dat meespeelt in wat ik wil in een relatie. Ik hoorde ook altijd dat het goed was om alles zelf te kunnen en te doen. „Christa is zelfstandig, Christa kan alles alleen.”

Ik heb een nieuw appartement waar ik me nog thuis moet gaan voelen, zit in de laatste fase van mijn studie, ik werk, heb al nauwelijks tijd voor mezelf, laat staan voor een relatie. En misschien wil ik nog naar het buitenland. Daar voelde ik me ooit zo vrij en mezelf, zonder veel rekening te hoeven houden met allerlei relaties met familie. Die vrijheid zou ik graag weer voelen, maar thuis kwets je altijd iemand en je wil toch ook aardig gevonden worden.

Ik zou wel een relatie willen, maar ben niet op zoek. Het moet me overvallen. Uiteindelijk moet je toch je intuïtie volgen.”