De toan fan Jan de Groot: "Swetskont"

Jan de Groot © Omrop Fryslân
"'Drommels', docht ik in niet geef-Bildts doe't ik foor de kappersaak ston en bleek dat d'r èn een in de kappersstoel sat èn een an 't wachten waar.
Foor de sekerhyd kreeg ik myn hândtillefoan om te kiken at ik meskien ferkeerd keken had. Ni, 't ston d'r dochs echt: ôfspraak om 15.45 uur. Maar goed, ik had de tiid ok wel even.
Dat ik gâf mij rustig del en wachtte op myn beurt. De kapper had 't opfâlend genog niet over foetbâl wat op mij och soa onwinnig overkwam.
De toan fan Jan de Groot
Maar al mâle gau ferdween dat rilekste gefoel deur die smîrgspoiter die't naast mij an 't wachten waar. Wat 'n ferskriklike en aigenwize swetskont. Hij had 't krop arig hoog.
Meneer had even 2,5 miljoen foor de baas ferdiend en soa gong 't maar deur. Hij fon himsels och soa geweldig en an syn geswets te horen sou 't bedriif drekt omfâle at-y opstappe sou
Ik frat my hyltyd meer op. Goenent die't mij kinne wete dat ik 'n hele groate ôfkeer hew fan sokke persoanen. Mînsen die't hursels oppompe met false lucht. Dan wil ik sokke persoanen wel kromhange met granaten, om 't maar 's overdreven te sêgen.
En o ja, Meneer gong in maai even na Frankryk op fekânsy en skielk ok nag even na Noorwegen. Neu, nag niks regeld, je, maar hij kon dochs alles soamaar regele.
En syn deur 't bedriif geven auto die't op nul ston doe't-y die kreeg, had nou al soafeul kilometers op 'e teller dat-y hest alweer 'n nije hewwe most.
Bij mij kwam de fulkaan hyltyd meer tot leven. Ik wou dat-y 's an 'e beurt waar. 't Stik pepier worde gelukkig op 'n stoit om 'e nek fan 'e man die't in 'e kapperstoel sat, ôftrokken. Na wat haar bijnander fogen te hewwen, waar die roeptoeter an 'e beurt.
Gelukkig waar-y hest kaal; dus lang sou ik niet meer last fan him hewwe. Doe't-y an 'e beurt waar noemde de kapper him eerst bij syn eerste naam, doe drekt bij syn syn tweede, doe baidegaar en doe nag de ôfkorting. Der achteran froeg-y die fint hoe't-y nou graag noemd worre wou.
"Maakt mij aigenlik niet út hoe't se mij noeme, at 't maar posityf is." En de narsist noemde deselde folgorde fan namen as de kapper. Dut is myn kâns, foelde ik en saai d'r drekt achteran: "Of omkoal." Hij keek even om en froeg: "Mongoal?" Ik skudde myn hoofd en saai: "Ni, om-koal."
Hij gâf an dat-y niet wist wat dat waar, maar at 't maar posityf waar. "Dat is 't niet!", saai ik triomfantlik. De druk in myn bilg waar inenen weg, de fulkaan in mij gâf him del en ik foelde mij weer heerlik rustig. Dut had mij goed deen. Myn dâg kon niet meer stikken, ok al gong ik aansen sonder opsetsin met 'n hanekam na huus."