ANALYSE. Van prooi tot jager: waarom Union dit seizoen betere titelkansen heeft dan vorig jaar

Halfweg het seizoen telt Union met 45 punten slechts een punt minder dan vorig seizoen na twintig speeldagen. Op schema dus, al doet Genk nog beter en heeft Union de prestaties van de leider op de onderlinge duels na niet in de hand. Anders dan vorig seizoen lijkt Union mentaal wel beter gewapend in de strijd om het kampioenschap. De verloren titel tegen Club heeft de spelers van Union een trauma bezorgd. Maar tegelijk mentaal gehard en geleerd. De immense ontgoocheling van toen dient nu als een diepe stuwkracht, de revanche als motor.

De mentaliteit in de groep blijft top, maar is toch anders: de spelers gaan opvallend minder euforisch om met successen. Heel het vorige seizoen leefde Union bij zijn comeback in de hoogste klasse als de sympathieke surprise op een roze wolk: niets moest, alles kon. Dat zorgde voor minder druk, maar in de cruciale playoffs verkrampte Union wel in het zicht van de titelmeet. Nog een keer liet Union zich dit seizoen toch betrappen op overdreven euforie, na de Europese thuiszege tegen Rangers FC (2-0). De weerbots volgde snel: een 3-0-nederlaag op KV Mechelen en alsnog overtroefd (3-0) in de return in Glasgow.

Die les zit nu in de hoofden: Union zal niet meer té vroeg juichen. De titelkans leeft intern in de groep, maar de spelers gaan dat niet uitschreeuwen, trouw aan het ‘match-per-match’-mantra. Dat is niet anders dan vorig seizoen, maar nu kunnen ze wel net zoals Club Brugge destijds de druk bij leider Genk leggen. Senne Lynen drukte dat zondag na Antwerp nog zo uit: “Het is leuk dat wij nu de jager zijn. Misschien dat Genk nu onder druk of stress komt als de play-offs eraan komen.”

Die vaststelling is dit seizoen al vaker gemaakt. Union heeft het vertrek van sterkhouders Deniz Undav, Casper Nielsen en Kaoru Mitoma perfect opgevangen en zich kwalitatief in de breedte beter gewapend. Senne Lynen, vorig seizoen de pechvogel met een langdurige blessure, nam autoritair de plek van Nielsen als regulator op het middenveld over. En zonder Nielsen is Teddy Teuma meer dan ooit de patron op het veld. Hij voelt zich kiplekker bij die verantwoordelijkheid en staaft dat met zijn beste seizoen met al zes goals en acht assists in 1A. Teuma speelt ook steeds met drang naar voren en vindt blindelings zijn vertrouwde ploegmaats rond hem.

Van de nieuwkomers is spits Victor Boniface één van de beste zomertransfer in België. En ook Simon Adingra is een voltreffer. De extra concurrentie maakt dat geen enkele speler op zijn lauweren kan rusten. Loïc Lapoussin ondervindt dat met Adingra, die al vaak de voorkeur kreeg. Nu Adingra zondag tegen Antwerp geblesseerd ontbrak, speelde Lapoussin een van zijn beste wedstrijden tot dusver in het shirt van Union.

Union is dit seizoen geen moeilijke puzzel: alle stukken passen complementair en de reservestukken schuiven wonderwel in. Weet u nog, Dante Vanzeir vorig seizoen? Zijn schorsing deed de motor van Union toch wat sputteren, en eenmaal terug liep hij in de play-offs zijn beste vorm achterna. Geen paniek nu mocht een spits uitvallen. Gustaf Nilsson toonde zich al met belangrijke goals en laat met zijn gestalte een ander speltype toe. In het middenveld bleken Cameron Puertas, Jose Rodriguez en Oussama El Azzouzi ook valabele pionnen op het schaakbord als basisspelers ontbreken.

Hoe groot is de hand van Karel Geraerts in het huidige succesverhaal? Onmiskenbaar groot was de rol van de vorige trainer Felice Mazzu in het vorige stuntseizoen. Hij paste met zijn vurige én toch familiale aanpak bij het warme Union en sprong steeds met de borst vooruit in de bres om zijn groep te beschermen. Tactisch hield hij vast aan de snelle omschakeling met Vanzeir en Undav als speerpunten. Maar tegen gesloten defensies speelde Union wel stugger: het voetbal was iets meer eendimensionaal.

Onder Karel Geraerts lijkt Union dit seizoen nog een versnelling hoger te schakelen. Haast verbazingwekkend rendeert de aanpak op drie fronten, want ook Europees en in de beker presteert Union sterk.

Het helpt dat Geraerts als assistent van Mazzu de spelersgroep al grotendeels kende en op die basis bouwde hij voort. Maar tactisch legt Geraerts zijn eigen accenten, en dan vooral dat Union dit seizoen hoger voetbalt met meer balbezit. Begin dit seizoen leek de defensie onder die nieuwe speelstijl nog een zorgenkind: Union slikte (te)veel goals. Geraerts heeft de periode van de WK-break en de winterstop gebruikt om zijn verdediging beter te organiseren: in de vijf laatste duels slikte Union slechts twee goals en scoorde het zelf veertien keer.

Als mens functioneert de trainer Geraerts in volledige harmonie met zijn groep. Er is geen spoor van misbaar van spelers naar buitenuit. Geraerts is minder flamboyant dan Mazzu - hij zal niet dansen en springen aan de zijlijn - maar weet net als Mazzu wel op zijn manier de spelersgroep te raken. Union voetbalt in haast elke match met de juiste intensiteit. Het spel kabbelt zelden of nooit, zelfs in een overladen programma zoals vorige week met drie toppers houdt Union het mes tussen de tanden vast.

Geraerts komt naar buiten nuchter, correct en authentiek over. Hij zal zichzelf niet zo op de voorgrond en blijft beheerst onder de onmiskenbare stress die met een job als trainer gepaard gaat: in zijn commentaren naar refs - vaak een makkelijk slachtoffer als het resultaat tegenvalt - blijft hij beleefd. Haast zeker gedraagt hij zich naturel en respectvol naar de spelersgroep waar hij toch heel wat concurrentie moet managen. Om iedereen tevreden te houden, rekent hij voor een deel op de groep zelf: die corrigeert zichzelf heel sterk. Voorts is Geraerts helder in wat hij van de spelers verwacht. “Dat vind ik belangrijk. Zoals: ik wil dat ze heel veel geven op training Wie dat diet, ziet zich vroeg of laat beloond. Dat hangt ook af van periodes af, schorsingen, blessures of spelers die uit vorm zijn. In de tussentijd communiceer ik veel met de spelers.”

En Geraerts benadrukte onlangs nog dat hij als trainer in het managen van de groep kan rekenen op hulp van technisch directeur Chris O’Loughlin. Hij ontlast hem in potentieel vervelende randzaken. “Zo neemt Chris gesprekken op zich met bepaalde ontevreden makelaars of andere mensen die druk willen zetten.” Lees: die hun speler liever meer zien spelen. Geraerts: “Wij pakken het collectief aan. Voorlopig loopt dat goed.”

Lees ook:

Union geeft infosessie over nieuw stadion in Vorst: “Stadion delen met Anderlecht is gevaarlijk idee en spelen op Heizel zou Union doden”

Marc Degryse strooit met lof: “Bij Union gaat het vanzelf, zij zijn kandidaat voor de beker of titel”