Het was een zeer belangrijke afspraak voor de Nederlander, maar hij verslikte zich in de finish die op vals plat werd gehouden. De zege ging naar de Italiaan Simone Consonni van Cofidis. Voor Groenewegen was het een uppercut want deze vijfdaagse in de woestijn kwam aan in de toeristische hotspot van Saudi-Arabië, maar de regio van Alula is ook een zeer belangrijke geldschieter van zijn Australische Worldtourploeg. De Amsterdammer maakte de fout te vroeg de spurt in te zetten.

Tot grote vreugde van Simone Consonni die amper zijn derde profzege pakte. De 28-jarige Italiaan is de broer van Chiara die voor UAE Team ADQ rijdt. “Ik ben buiten adem, maar het is de moeite geweest. Omdat Groenewegen vroeg begon, werd het een lange spurt. Pas de laatste 150 meter kreeg ik de Nederlander in het vizier”, aldus de vijfde verschillende dagwinnaar in vijf dagen tijd. “Normaal zijn Milan en Groenewegen sneller op een vlakke aankomst, maar dit was wel iets dat op mijn maat was gesneden. Het is ook het bewijs dat ik in orde ben voor de Europese baankampioenschappen die in Grenchen worden gehouden. Anderzijds is dit het bewijs dat ik het als sprinter ook kan afmaken. Pas vorig jaar bij Cofidis begon ik voor eigen rekening te sprinten. Bij UAE Team Emirates was ik de lead out van Fernando Gaviria.”

Vijftig meter te ver

Groenewegen zei dat hij even ingesloten zat tussen Milan en Kanter. “Ik ben te vroeg aan begonnen. Ik probeerde met snelheid van achteruit te komen, maar uiteindelijk lag de finish vijftig meter te ver. Ik liep leeg”, aldus de Nederlanderd doodeerlijk.

Onderweg naar het historisch rijke eindpunt in Maraya waren er enig mooie beelden te schieten toen de koers een gravelzone midden de woestijn indook.

Veel tijd om te genieten hadden de Dylan Groenewegens van deze wereld niet, want het was werkdag. De Nederlander zorgde daarmee voor zege nummer drie, nadat eerder ook al Simon Yates een etappe meepakte in de Santos Tour Down Under. Het konden er ook drie geweest zijn voor Groenewegen maar de tweede dag liet hij zich inpakken door de Italiaan Jonathan Milan van Bahrain Victorious.

Kleinzoon Benoni Beheyt in de aanval

Ceriel Desal was een van de zes vluchters die in de slotetappe naar Maraya. De kleinzoon van ex-wereldkampioen Benoni Beheyt was op pad met Pool Kamil Malecki (Q36.5 en ex-Lotto-Soudal), Txomen Juaristi (Euskaltel-Euskadi), Marcus Sander (Uno-X) en de tandem van Corratec, Alessandro Iacchi en Etienne van Empel. De Deen Sander Hansen diende alleen te finishen om verkozen te worden tot de strijdlustigste renner van deze derde Saudi Tour. Na een kleine 25 kilometer trok het sextet weg. Vrij snel klom de voorsprong naar 3’20” maar dan besloot Jayco-Alula, Movistar en Bahrain Victorious te beginnen jagen. Simpelweg omdat het in de sterren geschreven stond dat deze slotrit naar Maraya op een massaspurt zou eindigen.

Desert Storm

Enig mooi was het schouwspel op 35 km van de finish toen de koers de gravelzone midden de woestijn indook. Het verschil tussen de woestijn was door het zand op de rotsachtige ondergrond amper te merken. Dit was een echte Desert Storm. De voorsprong slonk zienderogen. In enkele kilometers tijd dook de voorsprong van anderhalve minuut naar minder dan een minuut. Guillaume Van Keirsbulck, de neef van aanvaller Ceriel Desal (eveneens Bingoal WB) reed er, tot zijn eigen grote frustratie, lek. Waardoor hij als stoorzender voor de aanvallers wegviel. Na de gravelzone probeerde Mark Donovan vergeefs naar de leiders maar op 25 km van de streep was de voorgift amper nog een halve minuut. Dit was de kroniek van de aangekondigde massaspurt, maar eerst speelde het peloton nog wat accordeon met de vlucht van de dag. Daar had Etienne van Empel geen zin in. De Nederlander liet zich dan maar afzakken. De vlucht bloedde dan ook dood op amper 1800 meter van de finish. De Pool Malecki was de laatste krijger die eraan moest voorin.

Portugees Guerreiro eindwinnaar

Na zijn dagoverwinning in de koninginnenrit naar Skyviews of Harrat Uwayrid kwam de eindzege van Ruben Guerreiro niet meer in gevaar. Hij volgt de dit keer afwezige Maxim van Gils op de erelijst op. Ook Movistar zit ondertussen al aan drie zeges. Een aantal dat de Spaanse Worldtourploeg vorig jaar pas einde februari telde dankzij de nu gepensioneerde Alejandro Valverde. Er zit voor de groep van ploegmanager Unzué niets anders op dan overal te proberen te winnen en UCI-punten mee te graaien. Daar slagen ze dus wel goed in.