सोहन वली घरबाट हिँडेको ३० महिनापछि मात्रै अमेरिकाको शरणार्थी शिविरमा पुगे। पहिलोपटक सीमाबाटै प्रहरीले समातेर उनलाई जर्मनी डिपोर्ट गरेको थियो। त्यसपछि उनलाई फेरि अमेरिका छिराउन दलालहरूले अर्को उपाय खोजे — जर्मनीबाट अफ्रिकी देश गाम्बिया पुर्याउने र त्यहाँबाट स्पेन हुँदै पुनः मेक्सिको ट्रान्जिट पार्ने। यसबीच कोलम्बियाबाट पानामा पस्ने ठाउँ संसारकै खतरनाक मानिन्छ। अवैध बाटोबाट अमेरिका पस्ने नेपालीहरूले त्यसलाई मृत्युमार्ग नामकरण गरेका छन् — घना जंगलबीच एउटै नदी दसौंपटक तर्नुपर्ने हुन्छ। दूधे शिशु कोखिलामा च्यापेर आमाहरू सकी–नसकी हिलोमा पैताला घिसारिरहेका हुन्छन्। काखे शिशुका कारूणिक चित्कार र क्रन्दनले बाटै चहर्याइरहेको भान हुन्छ। वन–बुट्यानका जरामा खुट्टा अल्झिएर मुटु नै बाहिर आउलाजस्तो हुन्छ। कसैले त हिरिकहिरिक गर्दै त्यहीँ आफ्नो अन्तिम सास फेर्छन् — त्यो दुष्कर यात्रा पार गरेर अमेरिका पुगेका वली पछिल्लो डेढ वर्षदेखि त्यहाँ संघर्षपूर्ण जीवन बिताइरहेका छन्। उनी भन्छन्- अमेरिका हेर्दा सुख, भोग्दा दुःखै दुःख पो रहेछ दाइ! यो हाम्रो कथा शृंखलाको तेस्रो भाग हो। (विस्तृतमा पढ्न सबस्क्राइब गर्नुहोस्।)
-1702458556.jpg)